Κανείς δεν αμφισβητεί την αξία και την αναγκαιότητα της συνεχούς επιμόρφωσης των διαμεσολαβούντων. Μέσα σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο τοπίο, με απανωτές αλλαγές σε επίπεδο νομοθεσίας, προϊόντων, αλλά και νέων τεχνολογιών, οι διαμεσολαβούντες οφείλουν να εκπαιδεύονται διαρκώς, προκειμένου να βελτιώνουν και να επικαιροποιούν το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον καταναλωτή.
Στο πλαίσιο αυτό ασφαλώς καλωσορίζουμε την πράξη της Τράπεζας της Ελλάδος σχετικά με τη θέσπιση υποχρεωτικής εκπαίδευσης των διαμεσολαβούντων διάρκειας 75 ωρών ανά πενταετία, όμως… Όμως σαφώς θεωρούμε πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη σύνδεση της εκπαίδευσης αυτής με την ανανέωση της άδειας άσκησης του επαγγέλματός τους.
Στο γενικόλογο περιεχόμενο της σχετικής πράξης 45 της ΤτΕ μεταξύ άλλων αναφέρεται πως μετά το πέρας κάθε σεμιναρίου (και θα είναι πολλά, γιατί είναι ιδιαίτερα μακριά η λίστα με τη θεματολογία που πρέπει να καλυφθεί) οι συμμετέχοντες θα περνούν από δοκιμασία (τεστ) και, εφόσον την ολοκληρώσουν με επιτυχία, θα τους χορηγούνται βεβαιώσεις περαίωσης του σεμιναρίου, τις οποίες βεβαιώσεις θα προσκομίζουν στο αρμόδιο Επαγγελματικό Επιμελητήριο, καθώς αυτές (οι βεβαιώσεις) θα επέχουν θέση πιστοποιητικού γνώσεων.
Άρα εφόσον αποτύχουν σε ένα τεστ επάρκειας, δε θα μπορούν να επανεγγραφούν στο Επιμελητήριο, άρα θα χάνουν την άδειά τους;;; Και ποιος θα το αποφασίζει αυτό; Στην πράξη της Ττε δεν δίνονται κάποιες ιδιαίτερες κατευθυντήριες γραμμές για το ποιοι θα είναι οι εξεταστές που θα αξιολογούν τις επιδόσεις των διαμεσολαβούντων σε αυτά τα τεστ ούτε ποια θα είναι τα κριτήρια και ο βαθμός δυσκολίας της αξιολόγησης. Απλά ζητείται βιογραφικό σημείωμα των εκπαιδευτών. Υπεύθυνοι για τη διεξαγωγή των τεστ θα είναι οι φορείς που έχουν λάβει σχετική άδεια από την ΤτΕ ως παροχείς αυτής της επανεκπαίδευσης. Σε αυτούς περιλαμβάνονται εταιρείες, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, εκπαιδευτικοί οργανισμοί όπως το ΕΙΑΣ και το Ελληνικό Τραπεζικό Ινστιτούτο και γενικά κάθε φορέας - ιδιωτικός ή δημόσιος - που θα λάβει την ανάλογη πιστοποίηση από την ΤτΕ. Όπως φαίνεται μέχρι στιγμής, το έργο αυτό θα το αναλάβουν ως επί το πλείστον οι ασφαλιστικές εταιρείες, καθώς στην περίπτωση αυτή οι διαμεσολαβούντες δε θα είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν κάποιο οικονομικό τίμημα.
Και δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε: ποιος θα διασφαλίζει την εγκυρότητα αυτών των εξετάσεων, από τις οποίες θα κρίνεται η επαναπιστοποίηση των διαμεσολαβούντων;;; Θα έγκειται στη διακριτική ευχέρεια της κάθε ασφαλιστικής εταιρείας ή του κάθε εκπαιδευτικού ιδρύματος η δυνατότητα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή να επαναπιστοποιηθεί και να μπορέσει να συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του;;; Μήπως η τόσο ασαφής διατύπωση της πράξης της ΤτΕ αφήνει ένα τεράστιο κενό, εντός του οποίου μπορούν να αναπτυχθούν από ορισμένους κακόβουλες πρακτικές εις βάρος των διαμεσολαβούντων;
Είναι ούτως ή άλλως εξωφρενικό και πρωτάκουστο να υποχρεώνονται επαγγελματίες σε επαναπιστοποίηση ανά πενταετία! Είναι όμως εντελώς εξωπραγματικό το να υποχρεώνονται επαγγελματίες που μπορεί να δραστηριοποιούνται στο χώρο 10 και 20 και 30 χρόνια να δίνουν διαρκώς εξετάσεις για να κατοχυρώσουν το δικαίωμά τους να ασκούν ασφαλιστική διαμεσολάβηση και να εξαρτώνται γι’ αυτό από την εκάστοτε εταιρεία ή εκπαιδευτικό ίδρυμα - ιδιωτικό ή δημόσιο - για το αν θα τους κρίνει επαρκείς ή όχι.
Ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα η ΤτΕ θα προβεί σε διορθωτική πράξη, είτε αποδεσμεύοντας την επιμόρφωση από την επαναπιστοποίηση είτε τουλάχιστον ορίζοντας ένα σαφέστερο και αδιάβλητο ενιαίο σύστημα αξιολόγησης και πιστοποίησης των διαμεσολαβούντων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου