Με ποιο σκεπτικό ο Επόπτης δυσκόλεψε τις εξετάσεις των Συμβούλων;
Για τα πιστοποιητικά επιπέδου Α, Β, Γ και Δ η εξέταση γίνεται
με "multiple choice”, δηλαδή με ερωτήσεις και επιλογή από τον
εξεταζόμενο μιας, ανάμεσα σε ποικίλες, πιθανές απαντήσεις.Κάθε εξέταση έχει 6 ενότητες, με 10 ερωτήσεις στην κάθε μια. Μέχρι σήμερα, για να περάσει την εξέταση έπρεπε ο υποψήφιος στη κάθε ενότητα να γράψει πάνω από 6 στα 10, δηλαδή να "πιάσει" ένα 60% των ερωτήσεων.
Με τη νέα πράξη της Τραπέζης της Ελλάδος, η οποία, σημειωτέον, αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της στις 4 Δεκεμβρίου (χωρίς να σταλεί μια εβδομάδα πριν προς διαβούλευση στους συνδέσμους ως είθισται), επιτυχής υποψήφιος απο εδώ και πέρα θα είναι αυτός που θα πιάνει 60% στην κάθε ενότητα (6 στις 10 ερωτήσεις) και επιπλέον το 80% του συνόλου των ερωτήσεων.
Με άλλα λόγια, πρέπει να παίρνει μίνιμουμ 6 στα 10 στην κάθε ερώτηση αλλά σε κάποιες από αυτές πρέπει να παίρνει πολύ παραπάνω ώστε να φτάσει το 80% σε σύνολο 60 ερωτήσεων.
Το 80% θεωρείται σχεδόν... άριστα στις περισσότερες κλίμακες βαθμολόγησης στην εκπαίδευση.
Και το ερώτημα είναι:
Με πια αφορμή έγινε αυτή η αλλαγή;
Για ποιο λόγο η Εποπτική Αρχή αποφάσισε να γίνει (τόσο) πιο αυστηρή στην πιστοποίηση υποψηφίων Συμβούλων;
Θεωρούσε ότι το 60% ήταν πολύ «εύκολο» και περνούσαν πολλοί; Αν η ύλη ήταν η σωστή και άρα ήταν άξιοι να περάσουν, ποιο το πρόβλημα;
Μήπως θεώρησε ότι το 60% μπορεί κάποιος να το «πιάσει» και από τύχη και άρα χρειάζεται να δυσκολέψουν οι εξετάσεις για να εξασφαλιστεί η ποιότητα του εργαζόμενου και άρα η προστασία του καταναλωτή;
(Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που υπάρχει η πιστοποίηση, η προστασία του καταναλωτή από παραλείψεις, λάθη, άγνοια του ασφαλιστή).
Τότε γιατί δεν έκανε το 60% έστω 70% και ανέβασε την απόκτηση Πιστοποιητικού σε επίπεδα...αριστείας, αφαιρώντας από τον υποψήφιο το ανθρώπινο δικαίωμα του λάθους, άγχους κ.λπ.;
Αν έπρεπε να κάνει κάτι, μήπως έπρεπε να ψάξει αν τα επίπεδα Πιστοποίησης, όπως είναι δομημένα, αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα της αγοράς, όπως είναι δομημένη;
Για παράδειγμα, γιατί η Εποπτική Αρχή, αντί να επικεντρωθεί στο να κάνει το 60-80, δεν σκέφτηκε να εξορθολογίσει το θέμα της διαφορετικής πιστοποίησης Συμβούλων & Πρακτόρων θεσπίζοντας ένα πιστοποιητικό και για τις δύο δουλειές, όπως χρόνια τώρα γίνεται στο εξωτερικό;
Εκεί η πιστοποίηση Πρακτόρων και Αgency είναι ίδια. Θα μπορούσε και στη χώρα μας να υπάρχει αυτή και άλλη μια μόνο για Μεσίτες-Συντονιστές.
Ο λόγος είναι απλός.
Δεν αναφέρονται τα Πιστοποιητικά Α&Β σε ακριβώς την ίδια πληροφόρηση, για ακριβώς τα ίδια προϊόντα; Άρα ο πελάτης δεν χρειάζεται ακριβώς την ίδια προστασία, από και για τα ίδια πράγματα; Γιατί λοιπόν να υπάρχει η διαφοροποίηση στα πιστοποιητικά;
Γιατί να απαιτούνται διαφορετικές γνώσεις για το ίδιο πράγμα και παράλληλα να αποφασίζεται να δυσκολέψει το Πιστοποιητικό Α;
Εκτός αν ο λόγος για τη συγκεκριμένη κίνηση είναι να ανέβουν σε εκπαίδευση και πιστοποίηση Δίκτυα τύπου Bancassurance για τα οποία, καλώς ή κακώς, πολλά ακούγονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου