Θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό από το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Ο Νάνταν, που εργαζόταν ως διανομέας για τη Freight USA, έφτασε στη δουλειά του νωρίς το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου και μουρμούριζε που έπρεπε να περιμένει για το ασανσέρ. Τελικά, έφτασε ένα που τον ανέβασε στον 78ο όροφο. Εκεί άλλαξε ασανσέρ και πήρε ένα άλλο που θα τον ανέβαζε στον τελικό του προορισμό. Καθώς έμπαινε μέσα, άκουσε έναν τρομακτικό θόρυβο, είδε μια τεράστια λάμψη και ένιωσε ένα ισχυρό κύμα φωτιάς να τον σκεπάζει. Ανάμεσα στις φλόγες και στα συντρίμμια, μια γυναίκα άνοιξε τα χέρια της και κατάφερε να κρατήσει τις πόρτες του θαλάμου ανοιχτές. «Είδα ότι τα χέρια μου και το πουκάμισό μου καίγονταν», λέει ο Νάνταν. «’γγιξα το κεφάλι μου και διαπίστωσα ότι καιγόταν και αυτό». Με απελπισμένες κινήσεις χτύπησε τα χέρια και το κεφάλι του και κυλίστηκε στο πάτωμα προσπαθώντας να σβήσει τις φλόγες. «Ήταν σκοτεινά και ο καπνός τύλιγε τα πάντα, όταν άκουσα μια φωνή να με φωνάζει και να μου λέει να τον ακολουθήσω στις σκάλες». Ήταν σαν θαύμα. Με τη βοήθεια του ξένου άρχισε την ατέλειωτη κατάβαση από τον 78ο όροφο. «Φτάνοντας στον 54ο έπεσα. Δεν μπορώ να συνεχίσω, είπα. Ο άγνωστος –ποτέ δεν έμαθα το όνομά του– με σήκωσε και μου είπε: «Είμαστε δυνατοί, είμαστε μαζί σου». Και έτσι συνεχίσαμε».
Είμαστε δυνατοί. Είμαστε κοντά στους πελάτες μας. Κάθε μέρα σώζουμε ανθρώπους, οικογένειες, επιχειρήσεις. Η δουλειά μας είναι ηρωική! Ποτέ άλλοτε οι υπηρεσίες μας δεν ήταν περισσότερο απαραίτητες. Βρισκόμαστε στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή, με τα καλύτερα προϊόντα που είχαμε ποτέ και με το καλύτερα ενημερωμένο κοινό.
Ένας γνωστός εισηγητής ξεκίνησε κάποτε ένα σεμινάριο σηκώνοντας το χέρι του στο οποίο κρατούσε ένα χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων. Ρώτησε το ακροατήριό του: «Ποιος θα ήθελε αυτό το χαρτονόμισμα;». Κάποιοι άρχισαν να σηκώνουν τα χέρια τους. Ο ομιλητής συνέχισε λέγοντας: «Θα δώσω σε κάποιον από εσάς αυτό το χαρτονόμισμα, αλλά πρώτα θα ήθελα να κάνω αυτό…» και τσαλάκωσε το χαρτονόμισμα στην παλάμη του. Στη συνέχεια ρώτησε: «Ποιος συνεχίζει να το θέλει;». Τα χέρια παρέμειναν σηκωμένα. «Και αν κάνω αυτό;» ρώτησε, πέταξε το χαρτονόμισμα στο πάτωμα και άρχισε να το τσαλακώνει με το παπούτσι του. Σήκωσε το χαρτονόμισμα, τσαλακωμένο, ταλαιπωρημένο και βρώμικο. «Ποιος συνεχίζει να το θέλει;» Τα χέρια σηκώθηκαν ξανά. «Φίλοι μου, μόλις πήρατε ένα πολύτιμο μάθημα. Ανεξάρτητα από το τι έκανα στο χαρτονόμισμα, συνεχίσατε να το θέλετε γιατί η αξία του δεν αλλοιώθηκε. Συνέχισε να αξίζει 20 δολάρια».
Πολλές φορές στη ζωή μας τυχαίνει να βρεθούμε τσαλακωμένοι και ταλαιπωρημένοι εξαιτίας των επιλογών μας και των περιστάσεων. Νιώθουμε ότι δεν αξίζουμε τίποτε. Ανεξάρτητα όμως από όσα έχουν συμβεί ή όσα θα συμβούν, ποτέ δεν θα χάσουμε την αξία μας. Λερωμένοι ή καθαροί, τσαλακωμένοι ή κολλαριστοί, είμαστε ανεκτίμητοι για αυτούς που μας αγαπούν. Η αξία μας δεν είναι αποτέλεσμα των πράξεων ή των γνώσεών μας, αλλά αυτού που είμαστε! Είστε ξεχωριστοί – μην το ξεχνάτε ποτέ. Μετρήστε τα θετικά και όχι τα αρνητικά. Αναμφίβολα, αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να είναι κανείς ασφαλιστικός ή χρηματοοικονομικός σύμβουλοS
Πολλές φορές στη ζωή μας τυχαίνει να βρεθούμε τσαλακωμένοι και ταλαιπωρημένοι εξαιτίας των επιλογών μας και των περιστάσεων. Νιώθουμε ότι δεν αξίζουμε τίποτε. Ανεξάρτητα όμως από όσα έχουν συμβεί ή όσα θα συμβούν, ποτέ δεν θα χάσουμε την αξία μας. Λερωμένοι ή καθαροί, τσαλακωμένοι ή κολλαριστοί, είμαστε ανεκτίμητοι για αυτούς που μας αγαπούν. Η αξία μας δεν είναι αποτέλεσμα των πράξεων ή των γνώσεών μας, αλλά αυτού που είμαστε! Είστε ξεχωριστοί – μην το ξεχνάτε ποτέ. Μετρήστε τα θετικά και όχι τα αρνητικά. Αναμφίβολα, αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να είναι κανείς ασφαλιστικός ή χρηματοοικονομικός σύμβουλοS
INSURANSEDAILY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου