Ασφάλεια ζωής - Κάλυψη συγγενούς πάθησης - 24μηνη απαλλαγή: Μια δικαστική απόφαση που θα συζητηθεί!
Ασφαλιστική Σύμβαση Ζωής
Ανεύρυσμα Εγκεφάλου (συγγενούς αιτιολογίας) διαπιστωθέν σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 μηνών
Εξαίρεση ασφαλιστικής κάλυψης εφόσον το νόσημα της αναιρεσείουσας σύμφωνα με το ασφαλιστήριο δεν καλύπτεται για το διάστημα των πρώτων 24 μηνών από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του, προγενέστερη της ημερομηνίας έναρξης ισχύος ασθένεια ή σωματική βλάβη, καθώς και τα επακόλουθα και οι επιπλοκές τους.
Αναιρετική Διαδικασία κατ΄άρθρ.559 αρ.19 ΚΠολΔ
Αντιφατικές αιτιολογίες
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφασης κρίθηκε ότι η αναιρεσιβαλλόμενη έχει νόμιμη βάση και δη την απαιτούμενη αιτιολογία ως προς την ασφαλιστική κάλυψη, γιατί καλύπτεται χωρίς λογικά κενά και αντιφάσεις και με πληρότητα και σαφήνεια το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του προσαρτήματος 20 της ασφαλιστικής σύμβασης. Ειδικότερα, η προσβαλλόμενη απόφαση διαλαμβάνει στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού της όλα τα αναγκαία περιστατικά που στηρίζουν με επάρκεια το σαφές ως άνω αποδεικτικό της πόρισμα και δη προσδιορίζει με σαφήνεια ότι το ως άνω νόσημα της αναιρεσείουσας (ανεύρυσμα εγκεφάλου της δεξιάς έσω καρωτίδας) διαπιστώθηκε σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 μηνών από την υπογραφή του ασφαλιστηρίου συμβολαίου, και ότι η εν λόγω πάθηση (της αναιρεσείουσας) είναι συγγενούς αιτιολογίας, ήτοι υπήρχε συγγενώς "ελαττωματική" κατασκευή του τοιχώματος της αρτηρίας και κατά τη διάρκεια της ζωής, στο σημείο αυτό του τοιχώματος, αναπτύσσεται το ανεύρυσμα, αυξανόμενο σταδιακά σε μέγεθος. Η παραδοχή αυτή, (περί του ότι η ως άνω πάθηση είναι συγγενούς αιτιολογίας), δεν είναι αντιφατική με εκείνη (που, επίσης, αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση) "ότι δεν είναι δυνατό να διαγνωσθεί με τα σημερινά ιατρικά δεδομένα η ανάπτυξη ανευρύσματος εγκεφάλου και πολύ περισσότερο να γνωρίζει ο ασθενής ότι μπορεί σε κάποια φάση της ζωής του να αναπτύξει το συγκεκριμένο νόσημα", όπως η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται με το αναιρετήριο. Τούτο, γιατί η τελευταία παραδοχή αναφέρεται στην αδυναμία διάγνωσης της ανάπτυξης του ανευρύσματος. Η αδυναμία όμως αυτή δεν αίρει το γεγονός ότι η ανωτέρω πάθηση της αναιρεσείουσας είναι συγγενούς αιτιολογίας. Υπό τις ανωτέρω ανέλεγκτες παραδοχές συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ως άνω άρθρου 5 παρ. Γ' του προσαρτήματος 20 της επίδικης ασφαλιστικής σύμβασης.
Αποφάσεις προσβαλλόμενες με αναίρεση
Ποιες δημιουργούν δεδικασμένο
Για να προσβληθεί με το ένδικο μέσο της αιτήσεως αναιρέσεως, απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, πρέπει η απόφαση αυτή να είναι τελεσίδικη. Η πρωτόδικη απόφαση, η οποία υπόκειται σε έφεση , γίνεται, αν δεν είναι κατά την έκδοσή της τελεσίδικη για κάποια αιτία που έχει επέλθει , όπως, διότι έχει παρέλθει η προθεσμία για έφεση ή διότι, ο διάδικος έχει παραιτηθεί από το δικαίωμα προς άσκηση της έφεσης, ή από το δικόγραφο της έφεσης που ασκήθηκε , εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση δεν υπάρχει πλέον προθεσμία προς άσκησή της.
Τριετής η Προθεσμία άσκησης Έφεσης κατά αποφάσεως που δεν επιδόθηκε (ΚΠολ.Δ. 518 παρ. 2)
Η προθεσμία της έφεσης, στην περίπτωση κατά την οποία δεν επιδόθηκε η απόφαση, είναι τρία χρόνια αρχόμενη από την δημοσίευση της απόφασης που περατώνει τη δίκη. Η προθεσμία αυτή περατούται, όταν παρέλθουν τα τρία χρόνια, οπότε η απόφαση, εφόσον δεν υπόκειται πλέον σε έφεση, γίνεται τελεσίδικη και τότε παραδεκτώς προσβάλλεται με αναίρεση.
Τελεσιδικία απόφασης
Μη ανατροπή της ιδιότητας της απόφασης ως τελεσίδικης από την ασκηθείσα εκπρόθεσμη έφεση
Δεν ανατρέπεται η ιδιότητα της απόφασης ως τελεσίδικης από το ότι κατ΄ αυτής ασκήθηκε εκπρόθεσμη έφεση, χωρίς να συντρέχει περίπτωση μη τήρησης της προθεσμίας της έφεσης, εξαιτίας ανώτερης βίας ή δόλου του αντιδίκου. Ενταύθα η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης κατά της τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών , η οποία απέρριψε κατ΄ ουσία την αγωγή της αναιρεσείουσας, με την οποία ζητούσε όπως υποχρεωθεί η αναιρεσίβλητη να καταβάλει το αιτούμενο ποσό ως αποζημίωση με τους νόμιμους τόκους ασκήθηκε εμπρόθεσμα και νομότυπα.
Αναιρετική Διαδικασία κατ΄άρθρ. 559 αρ. 1 του ΚΠολΔ
Παραβίαση των ερμηνευτικών κανόνων των δικαιοπραξιών (άρθρ. 173 και 200 ΑΚ)
Οι γενικοί ερμηνευτικοί κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση που υφίσταται κενό στη σύμβαση και γενικά σε μονομερή δικαιοπραξία ή γεννιέται αμφιβολία για την έννοια των δηλώσεων βούλησης. Οι ανωτέρω διατάξεις παραβιάζονται στην περίπτωση, που το δικαστήριο της ουσίας, παρά τη διαπίστωση, έστω και έμμεση, κενού ή αμφιβολίας για την έννοια της δικαιοπραξίας, είτε παραλείπει να προσφύγει σ' αυτές για να διαπιστώσει την αληθινή βούληση των δικαιοπρακτησάντων, ή δεν παραθέτει στην απόφασή του τα πραγματικά στοιχεία από τα οποία προκύπτει η εφαρμογή των διατάξεων αυτών, είτε προβαίνει σε κακή εφαρμογή τους. Όταν όμως η δηλωθείσα βούληση είναι πλήρης και σαφής και δεν καταλείπει αμφιβολία για το περιεχόμενό της, τότε δεν υφίσταται περίπτωση προσφυγής στους προαναφερόμενους κανόνες. Η διαπίστωση πάντως από το δικαστήριο της ύπαρξης ή μη κενού ή αμφιβολίας ανάγεται στην ουσία και δεν υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο.
Ανεύρυσμα Εγκεφάλου (συγγενούς αιτιολογίας) διαπιστωθέν σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 μηνών
Εξαίρεση ασφαλιστικής κάλυψης εφόσον το νόσημα της αναιρεσείουσας σύμφωνα με το ασφαλιστήριο δεν καλύπτεται για το διάστημα των πρώτων 24 μηνών από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του, προγενέστερη της ημερομηνίας έναρξης ισχύος ασθένεια ή σωματική βλάβη, καθώς και τα επακόλουθα και οι επιπλοκές τους.
Αναιρετική Διαδικασία κατ΄άρθρ.559 αρ.19 ΚΠολΔ
Αντιφατικές αιτιολογίες
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφασης κρίθηκε ότι η αναιρεσιβαλλόμενη έχει νόμιμη βάση και δη την απαιτούμενη αιτιολογία ως προς την ασφαλιστική κάλυψη, γιατί καλύπτεται χωρίς λογικά κενά και αντιφάσεις και με πληρότητα και σαφήνεια το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του προσαρτήματος 20 της ασφαλιστικής σύμβασης. Ειδικότερα, η προσβαλλόμενη απόφαση διαλαμβάνει στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού της όλα τα αναγκαία περιστατικά που στηρίζουν με επάρκεια το σαφές ως άνω αποδεικτικό της πόρισμα και δη προσδιορίζει με σαφήνεια ότι το ως άνω νόσημα της αναιρεσείουσας (ανεύρυσμα εγκεφάλου της δεξιάς έσω καρωτίδας) διαπιστώθηκε σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 μηνών από την υπογραφή του ασφαλιστηρίου συμβολαίου, και ότι η εν λόγω πάθηση (της αναιρεσείουσας) είναι συγγενούς αιτιολογίας, ήτοι υπήρχε συγγενώς "ελαττωματική" κατασκευή του τοιχώματος της αρτηρίας και κατά τη διάρκεια της ζωής, στο σημείο αυτό του τοιχώματος, αναπτύσσεται το ανεύρυσμα, αυξανόμενο σταδιακά σε μέγεθος. Η παραδοχή αυτή, (περί του ότι η ως άνω πάθηση είναι συγγενούς αιτιολογίας), δεν είναι αντιφατική με εκείνη (που, επίσης, αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση) "ότι δεν είναι δυνατό να διαγνωσθεί με τα σημερινά ιατρικά δεδομένα η ανάπτυξη ανευρύσματος εγκεφάλου και πολύ περισσότερο να γνωρίζει ο ασθενής ότι μπορεί σε κάποια φάση της ζωής του να αναπτύξει το συγκεκριμένο νόσημα", όπως η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται με το αναιρετήριο. Τούτο, γιατί η τελευταία παραδοχή αναφέρεται στην αδυναμία διάγνωσης της ανάπτυξης του ανευρύσματος. Η αδυναμία όμως αυτή δεν αίρει το γεγονός ότι η ανωτέρω πάθηση της αναιρεσείουσας είναι συγγενούς αιτιολογίας. Υπό τις ανωτέρω ανέλεγκτες παραδοχές συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ως άνω άρθρου 5 παρ. Γ' του προσαρτήματος 20 της επίδικης ασφαλιστικής σύμβασης.
Αποφάσεις προσβαλλόμενες με αναίρεση
Ποιες δημιουργούν δεδικασμένο
Για να προσβληθεί με το ένδικο μέσο της αιτήσεως αναιρέσεως, απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, πρέπει η απόφαση αυτή να είναι τελεσίδικη. Η πρωτόδικη απόφαση, η οποία υπόκειται σε έφεση , γίνεται, αν δεν είναι κατά την έκδοσή της τελεσίδικη για κάποια αιτία που έχει επέλθει , όπως, διότι έχει παρέλθει η προθεσμία για έφεση ή διότι, ο διάδικος έχει παραιτηθεί από το δικαίωμα προς άσκηση της έφεσης, ή από το δικόγραφο της έφεσης που ασκήθηκε , εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση δεν υπάρχει πλέον προθεσμία προς άσκησή της.
Τριετής η Προθεσμία άσκησης Έφεσης κατά αποφάσεως που δεν επιδόθηκε (ΚΠολ.Δ. 518 παρ. 2)
Η προθεσμία της έφεσης, στην περίπτωση κατά την οποία δεν επιδόθηκε η απόφαση, είναι τρία χρόνια αρχόμενη από την δημοσίευση της απόφασης που περατώνει τη δίκη. Η προθεσμία αυτή περατούται, όταν παρέλθουν τα τρία χρόνια, οπότε η απόφαση, εφόσον δεν υπόκειται πλέον σε έφεση, γίνεται τελεσίδικη και τότε παραδεκτώς προσβάλλεται με αναίρεση.
Τελεσιδικία απόφασης
Μη ανατροπή της ιδιότητας της απόφασης ως τελεσίδικης από την ασκηθείσα εκπρόθεσμη έφεση
Δεν ανατρέπεται η ιδιότητα της απόφασης ως τελεσίδικης από το ότι κατ΄ αυτής ασκήθηκε εκπρόθεσμη έφεση, χωρίς να συντρέχει περίπτωση μη τήρησης της προθεσμίας της έφεσης, εξαιτίας ανώτερης βίας ή δόλου του αντιδίκου. Ενταύθα η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης κατά της τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών , η οποία απέρριψε κατ΄ ουσία την αγωγή της αναιρεσείουσας, με την οποία ζητούσε όπως υποχρεωθεί η αναιρεσίβλητη να καταβάλει το αιτούμενο ποσό ως αποζημίωση με τους νόμιμους τόκους ασκήθηκε εμπρόθεσμα και νομότυπα.
Αναιρετική Διαδικασία κατ΄άρθρ. 559 αρ. 1 του ΚΠολΔ
Παραβίαση των ερμηνευτικών κανόνων των δικαιοπραξιών (άρθρ. 173 και 200 ΑΚ)
Οι γενικοί ερμηνευτικοί κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση που υφίσταται κενό στη σύμβαση και γενικά σε μονομερή δικαιοπραξία ή γεννιέται αμφιβολία για την έννοια των δηλώσεων βούλησης. Οι ανωτέρω διατάξεις παραβιάζονται στην περίπτωση, που το δικαστήριο της ουσίας, παρά τη διαπίστωση, έστω και έμμεση, κενού ή αμφιβολίας για την έννοια της δικαιοπραξίας, είτε παραλείπει να προσφύγει σ' αυτές για να διαπιστώσει την αληθινή βούληση των δικαιοπρακτησάντων, ή δεν παραθέτει στην απόφασή του τα πραγματικά στοιχεία από τα οποία προκύπτει η εφαρμογή των διατάξεων αυτών, είτε προβαίνει σε κακή εφαρμογή τους. Όταν όμως η δηλωθείσα βούληση είναι πλήρης και σαφής και δεν καταλείπει αμφιβολία για το περιεχόμενό της, τότε δεν υφίσταται περίπτωση προσφυγής στους προαναφερόμενους κανόνες. Η διαπίστωση πάντως από το δικαστήριο της ύπαρξης ή μη κενού ή αμφιβολίας ανάγεται στην ουσία και δεν υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο.
Διαβάστε εδώ την απόφαση, όπως δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου