Σάββατο 26 Απριλίου 2014

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

«Όπου αστοχήσεις, γύρισε· κι όπου πετύχεις, φύγε!»

«Πότε έγινε κάτι μεγάλο στον κόσμο με σιγουριά?
Πότε η φρονιμάδα ξεσήκωσε τους ανθρώπους να παρατήσουν τα σπίτια τους και το χουζούρι τους και να πιάσουν τα βουνά, για να ζητούν ελευθερία?
Αυτό θα πει παλικαριά!
Να ξεκινάς και να μην είσαι σίγουρος…»


Πυραμίδα ο άνθρωπος...στη βάση του το κτήνος....... στην κορφή ο Θεός........Χρέος μας........ η ανηφόρα.........


«Αν ήταν στη ζωή μου 
να διάλεγα ένα ψυχικό οδηγό,
ένα Γκουρού, όπως λένε οι Ιντοί,
ένα Γέροντα, όπως λένε οι καλόγεροι στο 'Αγιον'Ορος,
σίγουρα θα διάλεγα το Ζορμπά»





Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά.



Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου
έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί εγώ φταίω. 




Και βρήκες, μωρέ κοκορόμυαλε, απάνω στο βουνό τη δικαιοσύνη;
-Όχι, σύντροφε, ακόμα. Όμως βρήκα την ελπίδα.
-Ποιαν ελπίδα;
-Πως μια μέρα θα 'ρθει η δικαιοσύνη. 
Δε θα 'ρθει μοναχή της, δεν έχει πόδια. 
Εμείς θα την σηκώσουμε στους ώμους μας και θα τη φέρουμε...




Αν δεν φτάσεις στο χείλος του γκρεμού...
δεν βγάζουν οι πλάτες σου φτερούγες....



Νέος θα πει να επιχειρείς να γκρεμίσεις τον κόσμο και να έχεις το θράσος να θες να οικοδομήσεις καινούριο, καλύτερο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου